از درس انشـــــايــــــم گــــرفتــــم
يک بــــار ديگـــر نمـــــره ي بيست
آمـــوزگــارم رو بــــه مــــن گفـــت:
انشــــاي تــــو بسيـــار عاليســت
***
مــوضــــوع انشـــاي من اين بود:
شــــادي بــــراي کـودکـان است
لبخنــــــد را زآنــــــان نگيـــريـــــد
چـــون آشنــــاي کـودکـان است
***
در متــــن انشــايـــم نــوشتـــم:
مـــادر ، پـــدر ، مـــا سـرفرازيـم
بــــا درس خـوانــدن مي توانيم
آينـــده ي خــــود را بســـازيــم
***
وقتي شما در خــانـــه هستيد
خوب و صميمي ، پاک و ساده
در چشم ما مثل بهشت است
کانــــون گـــــرم خــانـــــواده
***
مــــادر ، پـدر ، اي بهترين هـا
در مهــربــانــــي بـي نظيريد
پشــت و پنــاه مــا بمــانيـــد
لبخنــــد را از مــــــا نگيــريــد
***
در متــــن بـــاغ زنـــدگانـــي
مـــا غنچــه هـــاي نوبهاريم
اي بـــــاغبـــانــــان بهشتي
خيلي شما را دوست داريم.
اشتراک گذاری در تلگرام
درباره این سایت